Dziecko z pyłu (2025)

Trwająca blisko dwie dekady wyniszczająca wojna w Wietnamie przyniosła nie tylko ogromny chaos, śmierć i zgliszcza, ale również setki tysięcy nowych istnień. Większość amerykańskich żołnierzy nie chciała ponieść odpowiedzialności za spłodzone potomstwo, odmawiając kontaktu z dziećmi. Dla porzuconych Wietnamczyków, dla których figura ojca jest niezwykle ważna kulturowo i religijnie, oznaczało to życie w poczuciu gorszości i społeczne wykluczenie. Z ostracyzmem zmagał się też Sang, bohater “Dziecka z pyłu” Weroniki Mliczewskiej. Mężczyzna po 50 latach otrzymuje unikatową szansę poznania ojca, jednak żeby spełnić swoje największe marzenie musi zostawić ukochaną rodzinę i opuścić Wietnam na zawsze. Czy Sang zdecyduje się spróbować swoich sił za oceanem? Choć “Dziecko z Pyłu” to opowieść o traumie międzypokoleniowej, poszukiwaniach tożsamości i bolesnej drodze do uzdrowienia, to poza ogromem wzruszeń, nie brak w filmie szczypty humoru i czułości.